کد مطلب:315079 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215
معاویه و رفتار کفرآمیز و جنایات فراوان او
در كتب معتبر اهل سنت و تمام كتب شیعه، رفتار و حالات كفرآمیز معاویه از زمان پذیرش اجباری اسلام تا اعمال پس از فوت پیامبر صلی الله علیه و آله و در زمان خلفا، حضرت علی علیه السلام، امام حسن مجتبی علیه السلام و امام حسین علیه السلام به تفصیل بیان شده است.
با توجه به این كه در زمان قدرت معاویه احادیث بسیاری با پول و سیاست او جعل گردید و بدعت های بسیاری پایه گذاری شد، تا آنجا كه او با آن سابقه و با آن مسلمانی، در میان اهل سنت «خال المؤمنین» یا (دایی مؤمنین) لقب گرفت و كاتب وحی قلمداد گردید، و هر چه جنایت نمود به عنوان اجتهاد و تشخیص فردی او توجیه گردید.
به اختصار دلایلی را بر كفر و ملعون بودن معاویه از قرآن و روایات از منابع اهل سنت ذكر می كنیم.
در زمان فتح مكه ابوسفیان، پدر معاویه در مواجهه با دریای رحمت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله پس از آن ظلم ها و شكنجه هایی كه بر مسلمین نموده بود، مورد عفو قرار گرفت و به اجبار اظهار اسلام نمود.
معاویه با شنیدن اظهار اسلام ابوسفیان نامه ها برای پدر نوشت و او را توبیخ و سرزنش نمود كه چرا مسلمان شدی.
آنگاه كه اسلام در جزیرةالعرب و خارج آن گسترش یافت، خودش به ناچار اظهار اسلام نمود و به همین خاطر در بین مسلمین موهون بود.
[ صفحه 216]
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله به اصرار و تقاضای عمویشان عباس - هم چنان كه مسلم و دیگران نوشته اند - معاویه را كاتب بعضی مراسلات و نامه های خود نمودند تا از خجلت و شرمساری بیرون آید.
ثعلبی، فخر رازی و بسیاری از مفسران بزرگ اهل سنت در تفسیر آیه 60 سوره ی بنی اسرائیل و ماجرای شجره ملعونه در قرآن - كه می فرماید: (... و الشجرة الملعونة فی القرآن...) - رؤیای پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله را بیان كرده اند كه بنی امیه مانند بوزینگان بر فراز منبر پیامبر بالا و پایین می رفتند.
قرآن، درخت نسل بنی امیه را به شجره ملعونه تشبیه نموده كه اگر معاویه ریشه ی آن نباشد، مسلما تنه و شاخه اصلی آن است.
خداوند متعال در سوره ی احزاب می فرماید:
(ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الآخرة و اعد لهم عذابا مهینا) [1] .
«به راستی كسانی كه خداوند متعال و پیامبرش را آزار نمایند در دنیا و آخرت مورد لعنت خداوند قرار می گیرند و عذاب خوار كننده ای برای آنان فراهم شده است».
آیا آزار امیرمؤمنان علی علیه السلام و دو ریحانه ی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و آزار و كشتار صحابه ی خاص و مؤمنان راستین توسط معاویه، آزار و اذیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیست تا لعنت الهی را شامل حال او گرداند؟
آیات بسیاری كه راجع به ظلم و ظالمین است و لعنت الهی را بر ظالمین تصریح می نماید و به صراحت حكم می كند كه هر ظالمی ملعون است و هیچ كس نیست كه ظلم های آشكار معاویه را انكار نماید.
[ صفحه 217]
خداوند متعال در سوره ی نساء می فرماید:
(و من یقتل مؤمنا متعمدا فجزاءه جهنم خالدین فیها و غضب الله علیه و لعنه و اعدله عذابا عظیما) [2] .
«و هر كس مؤمنی را از روی عمد بكشد، پس جهنم جزای اوست كه در آن جاودان خواهد ماند و غضب و لعنت خداوندی برای اوست و عذاب بزرگی در انتظار اوست».
به صراحت تاریخ و كتب معتبر اهل سنت معاویه در قتل عام و خاص افراد بسیاری شركت داشته است و امثال حجر بن عدی و همراهانش و نیز بسر بن ارطاة و سی هزار مؤمن همراهش و محمد بن ابی بكر و مالك اشتر و عمار یاسر و بسیاری دیگر را در جنگهای صفین و به صورتهای دیگر به قتل نرسانده است.
از همه مهم تر (بنا به روایت مسعودی، ابن عبدالبر، ابوالفرج اصفهانی، محمد بن سعد در «طبقات» سبط ابن جوزی و دیگران) به دستور و تطمیع معاویه امام حسن مجتبی علیه السلام ریحانه ی رسول الله صلی الله علیه و آله به دست همسرش اسماء جعده به وعده ی دریافت یك صد هزار درهم و ازدواج با یزید به شهادت نایل گردید.
از جمله دلایل آشكار بر كفر معاویه و ضرورت لعن معاویه، سب، شتم و لعن نمودن حضرت علی علیه السلام توسط او و به امر او به طوری كه به دستور او سال ها بر فراز منابر، قنوت نمازها و خطبه های نماز جمعه (به روایت شیعه و اكثر علمای اهل سنت) این بدعت و عمل زشت انجام می شد و چه بسیار مسلمانان پاكدل كه به جرم لعن ننمودن مولای متقیان علیه السلام شكنجه گشتند و به قتل رسیدند.
به طور قطع كسی كه امام الموحدین و امیرالمؤمنین، برادر پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و همسر حضرت زهرا علیهاالسلام را در زمان حیات و پس از مرگ سب و لعن نماید، یا امر
[ صفحه 218]
به آن كند، ملعون و كافر است؛ زیرا علمای بزرگ اهل سنت با الفاظ گوناگون از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل كرده اند كه حضرتش فرمود:
من سب علیا فقد سبنی و من سبنی فقد سب الله.
هر كه علی علیه السلام را دشنام دهد مرا دشنام نموده و هر كس مرا سب و شتم نماید، خداوند متعال را دشنام داده است.
تا جایی كه ابن حجر هیثمی در «صواعق المحرقه» از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله چنین روایت را نقل نموده كه آن حضرت فرمود:
من سب اهل بیتی فانما یرتد عن الله و الاسلام و من آذانی فی عترتی فعلیه لعنة الله.
هر كس اهل بیت مرا دشنام دهد، نسبت به خداوند متعال و اسلام مرتد شده است و هر كس در خاندان من، مرا آزار دهد، پس لعنت خداوندی بر او باد.
احمد حنبل نیز در «مسند» خود به طرق متعدد نقل نموده كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
من آذی علیا بعث یوم القیامة یهودیا او نصرانیا.
هر كه علی علیه السلام را آزار نماید، روز قیامت یهودی، یا نصرانی برانگیخته خواهد شد.
بنابراین، سب، لعن و دشنام به علی علیه السلام دشنام به پیامبر صلی الله علیه و آله و پروردگار است.
و به طور مسلم از ضروریات دین مقدس اسلام این است كه هر كس به پیامبر و خداوند دشنام دهد، كافر، نجس و قتلش هم واجب است، در نتیجه معاویه ملعون و كافر است. [3] .
[ صفحه 219]
با توجه به این كه در زمان قدرت معاویه احادیث بسیاری با پول و سیاست او جعل گردید و بدعت های بسیاری پایه گذاری شد، تا آنجا كه او با آن سابقه و با آن مسلمانی، در میان اهل سنت «خال المؤمنین» یا (دایی مؤمنین) لقب گرفت و كاتب وحی قلمداد گردید، و هر چه جنایت نمود به عنوان اجتهاد و تشخیص فردی او توجیه گردید.
به اختصار دلایلی را بر كفر و ملعون بودن معاویه از قرآن و روایات از منابع اهل سنت ذكر می كنیم.
در زمان فتح مكه ابوسفیان، پدر معاویه در مواجهه با دریای رحمت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله پس از آن ظلم ها و شكنجه هایی كه بر مسلمین نموده بود، مورد عفو قرار گرفت و به اجبار اظهار اسلام نمود.
معاویه با شنیدن اظهار اسلام ابوسفیان نامه ها برای پدر نوشت و او را توبیخ و سرزنش نمود كه چرا مسلمان شدی.
آنگاه كه اسلام در جزیرةالعرب و خارج آن گسترش یافت، خودش به ناچار اظهار اسلام نمود و به همین خاطر در بین مسلمین موهون بود.
[ صفحه 216]
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله به اصرار و تقاضای عمویشان عباس - هم چنان كه مسلم و دیگران نوشته اند - معاویه را كاتب بعضی مراسلات و نامه های خود نمودند تا از خجلت و شرمساری بیرون آید.
ثعلبی، فخر رازی و بسیاری از مفسران بزرگ اهل سنت در تفسیر آیه 60 سوره ی بنی اسرائیل و ماجرای شجره ملعونه در قرآن - كه می فرماید: (... و الشجرة الملعونة فی القرآن...) - رؤیای پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله را بیان كرده اند كه بنی امیه مانند بوزینگان بر فراز منبر پیامبر بالا و پایین می رفتند.
قرآن، درخت نسل بنی امیه را به شجره ملعونه تشبیه نموده كه اگر معاویه ریشه ی آن نباشد، مسلما تنه و شاخه اصلی آن است.
خداوند متعال در سوره ی احزاب می فرماید:
(ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الآخرة و اعد لهم عذابا مهینا) [1] .
«به راستی كسانی كه خداوند متعال و پیامبرش را آزار نمایند در دنیا و آخرت مورد لعنت خداوند قرار می گیرند و عذاب خوار كننده ای برای آنان فراهم شده است».
آیا آزار امیرمؤمنان علی علیه السلام و دو ریحانه ی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و آزار و كشتار صحابه ی خاص و مؤمنان راستین توسط معاویه، آزار و اذیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیست تا لعنت الهی را شامل حال او گرداند؟
آیات بسیاری كه راجع به ظلم و ظالمین است و لعنت الهی را بر ظالمین تصریح می نماید و به صراحت حكم می كند كه هر ظالمی ملعون است و هیچ كس نیست كه ظلم های آشكار معاویه را انكار نماید.
[ صفحه 217]
خداوند متعال در سوره ی نساء می فرماید:
(و من یقتل مؤمنا متعمدا فجزاءه جهنم خالدین فیها و غضب الله علیه و لعنه و اعدله عذابا عظیما) [2] .
«و هر كس مؤمنی را از روی عمد بكشد، پس جهنم جزای اوست كه در آن جاودان خواهد ماند و غضب و لعنت خداوندی برای اوست و عذاب بزرگی در انتظار اوست».
به صراحت تاریخ و كتب معتبر اهل سنت معاویه در قتل عام و خاص افراد بسیاری شركت داشته است و امثال حجر بن عدی و همراهانش و نیز بسر بن ارطاة و سی هزار مؤمن همراهش و محمد بن ابی بكر و مالك اشتر و عمار یاسر و بسیاری دیگر را در جنگهای صفین و به صورتهای دیگر به قتل نرسانده است.
از همه مهم تر (بنا به روایت مسعودی، ابن عبدالبر، ابوالفرج اصفهانی، محمد بن سعد در «طبقات» سبط ابن جوزی و دیگران) به دستور و تطمیع معاویه امام حسن مجتبی علیه السلام ریحانه ی رسول الله صلی الله علیه و آله به دست همسرش اسماء جعده به وعده ی دریافت یك صد هزار درهم و ازدواج با یزید به شهادت نایل گردید.
از جمله دلایل آشكار بر كفر معاویه و ضرورت لعن معاویه، سب، شتم و لعن نمودن حضرت علی علیه السلام توسط او و به امر او به طوری كه به دستور او سال ها بر فراز منابر، قنوت نمازها و خطبه های نماز جمعه (به روایت شیعه و اكثر علمای اهل سنت) این بدعت و عمل زشت انجام می شد و چه بسیار مسلمانان پاكدل كه به جرم لعن ننمودن مولای متقیان علیه السلام شكنجه گشتند و به قتل رسیدند.
به طور قطع كسی كه امام الموحدین و امیرالمؤمنین، برادر پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و همسر حضرت زهرا علیهاالسلام را در زمان حیات و پس از مرگ سب و لعن نماید، یا امر
[ صفحه 218]
به آن كند، ملعون و كافر است؛ زیرا علمای بزرگ اهل سنت با الفاظ گوناگون از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله نقل كرده اند كه حضرتش فرمود:
من سب علیا فقد سبنی و من سبنی فقد سب الله.
هر كه علی علیه السلام را دشنام دهد مرا دشنام نموده و هر كس مرا سب و شتم نماید، خداوند متعال را دشنام داده است.
تا جایی كه ابن حجر هیثمی در «صواعق المحرقه» از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله چنین روایت را نقل نموده كه آن حضرت فرمود:
من سب اهل بیتی فانما یرتد عن الله و الاسلام و من آذانی فی عترتی فعلیه لعنة الله.
هر كس اهل بیت مرا دشنام دهد، نسبت به خداوند متعال و اسلام مرتد شده است و هر كس در خاندان من، مرا آزار دهد، پس لعنت خداوندی بر او باد.
احمد حنبل نیز در «مسند» خود به طرق متعدد نقل نموده كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
من آذی علیا بعث یوم القیامة یهودیا او نصرانیا.
هر كه علی علیه السلام را آزار نماید، روز قیامت یهودی، یا نصرانی برانگیخته خواهد شد.
بنابراین، سب، لعن و دشنام به علی علیه السلام دشنام به پیامبر صلی الله علیه و آله و پروردگار است.
و به طور مسلم از ضروریات دین مقدس اسلام این است كه هر كس به پیامبر و خداوند دشنام دهد، كافر، نجس و قتلش هم واجب است، در نتیجه معاویه ملعون و كافر است. [3] .
[ صفحه 219]
[1] سوره ي احزاب آيه ي 57.
[2] سوره ي نساء آيه ي 93.
[3] برگرفته از كتاب «پرتوي از غدير» ص 273 - 224، اثر ارزشمند دانشمند محترم حضرت آيت الله مهدي حائري تهراني رضوان الله تعالي عليه.